Historia pewnego architekta

[Bielkiel]

witam, chciałem podzielić się z wami tym czego doświadczyłem będąc na spacerze w poszukiwaniu miejsca do wędkownia wdłuż brzegu rzeki Wisły niedaleko miejscowości Okleśna w woj. małopolskim. Historia zdrarzyła się w jeden z pierwszych dni kwietnia: postanowiłem znaleźć sobie jakąś miejscówkę na rozpoczęcie mojego sezonu (zaczynam w połowie kwietnia zazwyczaj). Szczególnie intersowały mnie miejsca gdzie bliżej niezidentyfikowane "potoki" wpływają do rzeki Wisły. Parę już znam, więc postanowiłem pójśc trochę dalej w teren. Zabrałem ze sobą mojego psa i dużo młodszego brata. Spacer był dość długi; po 2,5h wreszcie wypatrzyłem rzeczkę uchodzącą z pobliskiej żwirowni. Ledwo co siłą swojego mizernego prądu wpadała do Wisły. Podeszliśmy bliżej i ku mojemu zdziwieniu można było tam faktycznie powędkować. Pisze "ku mojemu zdziwieniu", ponieważ na pierwszy rzut oka nie rokowałem żadnych nadziei. Brzeg kamienisty, niezbyt wartki nurt i dużo zacienionego miejsca, przez porastająca wiklinę. Wiklina nie wrastała pod sam brzeg, więc było trochę miejsca do zarzucania. Oglądamy miejsce przez jakiś czas, aż tu nagle mój pies spuszczony ze smyczy przed chwilą szczeka. U niego to szczekanie nie jest nadaremne. Nie uspokajam go tylko sam podchodze trochę wzdłuż nurtu potoczku w gąszcz wikliny i patrzę o co biega temu czworonogowi???
I widok; na sucho oceniam jakiś zwierz, ale jaki?? idę dalej. Już głowa zaczyna pracować. Mym oczom ukazuję się rzadki widok. Oto zwierzęca prawdziwie fachowa robota. Tama - nie taka zwykła tama. Ułożona z wikliny w prawie idealny sposób; no i przede wszystkim jej wykonawca Pan Bóbr. Całe życie myślałem, że bobra to nawet w zoo nie zobaczę. A tu masz fart. Fart dla mnie, dla niego nie. Wiecie co nagle moja wizja wysnuta przed chwila w głowie o pięknie przyrody; legła w gruzach. Ten bóbr był MARTWY, MARTwY na ŚMIERĆ. Nie mnie oceniać czy zabiła go przyroda czy gatunek strasznie niszczycielski dla swojej matki. Homo i co dalej bo chyba nie sapiens... Mogę przypuszczać tylko, że to był jakiś homo, ponieważ wiem, że bóbr to gatunek, który posiada tylną cześc ciała zwaną ogonem śmiem przypuszcać, że zginął właśnie za swija wyjątkowosć. To mnie prawie zabiło, leżące ciało z zakrwawioną głową patrzącą do góry, bez ogona po którym pozostał tylko jakiś wyrostek i stado much na ciele padliny. Widok nie powiem jak na wojnie bo na niej nigdy nie byłem, ale przerażający. Do dziś mam w głowie ten obraz. Mam również żal do siebie, żal za to,że nie zabrałem ze sobą aparatu fotograficznego co robię prawie zawsze idąc na spacer lub na ryby. Wtedy go nie wziałem. Nie po to, żeby robić te zdjęcia dla przyjemności zrobić je i pokazać publicznie, żeby do niektórych homo coś tam dotarło co robią!!! Żałuje bo ta szansa "znikła". Powrót do domu, nie był zbytnio miły. Jednak nie mogąc spać uświadomiłem sobie, że może jeszcze nic straconego. Potanowiłem rano pójść zrobić zdjęcia i powiadomić odpowiednie władze. I tu kolejna moja duchowa porażka. Przybyłem na miejsce następnego dnia przed południem i nie zastałem nic z wczorajszego dnia. Zupełnie nic po bobrze i jego tamie. Zostały tylko charakterystyczne ślady ściętych drzew wikliny. Nie zawiadomiłem nikogo. Pytacie czemu tamtego dnia nie zadzwoniłem na policję?? A czym jak tego wieczora nie wziąłem nic ze sobą ani aparatu, ani komórki Historia ta nie jest wymyślona, chociaż ja osobiście mam bujną wyobraźnie możecie wierzyć lub nie w to co opisałem. świadkiem tego był mój brat i pies, kóry przemówi dopiero w zimie:(

[Bielkiel]

przepraszam za tą buźkę miała być oczywiście pisałem widocznie za szybko, proszę przeczytać, zanim odpowiecie na mój błąd. Jeszcze raz przepraszam

[kefaspirit]

Przykre znalezisko
Wiem, że ogólnie populacja bobra w Polsce ma się całkiem dobrze, i jest go coraz więcej.
Znajomi myśliwi wspominali, że są już nawet przyznawane odstrzały na te zwierzaki.
Chociaż jak myśliwy odstrzeli zwierzynę to na pewno nie zostawi jej ot tak...

[woojoo]

Nom , szkoda szkoda ze nie wziąłes aparatu ...
_________________
MIĘSIARZU CZY CI NIE ŻAL ?

[SSG]

[Jezier]

Prędzej, czy później bobry będą szły na odstrzał. Bóbr w tej chwili nie ma naturalnego wroga, wiec jego populacja będzie rosła do momentu, aż osiągnie maksymalna pojemność siedliska, albo szkody przez niego wyrządzane będą na tyle znaczne, że człowiek zacznie regulować jego populację, przez odstrzały.
Nie wiem jak w innych regionach, ale w moich okolicach bobry zaczynają być dość poważną plagą. Pomijam fakt, że bezlitośnie karczują przybrzeżne wierzby, bo pewnie i tak prędzej czy później człowiek by się nimi zajął, ale karczują lasy leżące w dolinach rzecznych, kopia nory w wałach przeciwpowodziowych, rozkopują groble przy stawach hodowlanych, budują swoje tamy na rowach opaskowych. Cztery lata temu widok nadgryzionego przez bobra drzewa był czymś niezwykłym, teraz w okolicy nie ma kilometra brzegu rzeki, na którym nie byłoby śladów bytowania tych zwierzaków.

[Obywatel]

Rzeczywiście populacja bobra w Polsce ma się nie źle. W miejscach, w których łowię bobry są już normą:Wisła w Warszawie, Narew, Bug, Kanał Żerański, Mazury ( okolice Wielbarka). Z roku na rok jest ich coraz więcej. Natomiast co ciekawe w ciągu ostatnich dwóch lat ( 2006-08) znajdowałem nad Narwią oraz nad Wisłą sporą ilość padłych bobrów w różnym wieku i rożnej wielkości. Nie wyglądało to jak śmierć na skutek ran, raczej jakaś choroba.

Dwa tygodnie temu rozmawiałem ze znajomym myśliwym. Według jego wiedzy na dzień dzisiejszy w okolicach Warszawy nadmiernie występują dziki, bobry i lisy. Zwierzęta te nie mają naturalnych wrogów, pomimo kurczących się terenów zielonych świetnie przystosowują się do nowych warunków. W przypadku lisów populacja znacznie wzrosła od czasu opanowanie wścieklizny ( szczepionki). Dziś chociażby na warszawskiej Białołęce dziki to nie tylko plaga ale i zagrożenia. Niszczą działki, często dochodzi do kolizji z udziałem tych zwierząt.

Następnym gatunkiem ( z resztą obcym gatunkiem), który coraz częściej opanowuje nasze środowisko jest żółw wodny ( bodajże czerwonolicy). Znam trzy starorzecza Wisły i jedno Bugu gdzie żółw ten występuje. Prawdopodobnie pierwsze osobniki zostały wrzucone przez akwarysto-terrarystów, których pupile przestały być małymi żółwikami...
Wiele wskazuje na to że zwierzęta te nie tylko świetnie znoszą nasz klimat ale także potrafią się rozmnażać.