wielkaaaa, grubaaaa, tytaaaaniczna fotografia

[samara]

8) 8) Myślę, że znowu to mój wiek powoduje, że nie rozumiem. W galerii oglądam młodych ludzi prezentujących ryby, a właściwie rybki. Opisywane są one jako „duże”, „grube”, a w ostateczności „niczego sobie”. Oglądając te ryby na fotografiach odczuwam coś w rodzaju niepokoju, bo z wyglądu nie są ani „duże”, ani „grube”, ani nawet „niczego sobie”. Prędzej bym się zgodził, że są żadne, a często wyglądają na takie które wypuszcza się zaraz po złowieniu, żeby nie narazić na szwank swojego dobrego wędkarskiego imienia.

Może powinienem bić się w piersi, że młode pokolenia nie ma już szans na złowienie naprawdę solidnych ryb, bo nieopacznie jako gumofilc i dziadek wyłowiłem co lepsze sztuki, jak twierdzą niektórzy na tym forum? A może to jedynie brak umiejętności fotograficznych powoduje takie zaniżenie poziomu wzrokowych efektów wędkowania? W tym drugim wypadku warto by było nauczyć się czegoś o wizualnym działaniu pojęcia skali, lub wpływie kontrastu wielkości na relacje wielkości., o makrofotografii, kompozycji złotego podziału, tajemniczej sztuce dobrego naświetlania itd. Wszystko to można znaleźć w podręcznikach foto.
Inna sprawa, że pewnie wszyscy jesteśmy spragnieni widoków rybnych rzek, jezior i innych wędkarskich „ukochań” i z zachwytem chłoniemy nawet bardzo podejrzane technicznie foty.

z gumofilcowym pozdrowieniem
samara

[Monk]

To może Dziadek Samara by w wolnej chwili zmalował jakiś tekścik, poparty "wielowiekowym" doświadczeniem, aby młodzież liznęła trochę sensownej nauki? Do książek nie sięgną - za leniwi, a przecież to nie ich wina, że ich na dvd nie wydają. ;)

[farti]

Oczywiście należycie okraszony super fotami. 8)

[dzepetto]

Kto wie, może będzie to nawet cykl artykułów? 8)

[Majus]

[samara]

[Monk]

Oj leniuszek, a miałem nadzieję...

[samara]

[Monk]

Ziomal - jestem z Ciebie dumny!
Ach ta skromność - napisz proszę. Będzie większa motywacja do dyskusji, która z pewnością niejedno wyjaśni i uświadomi "auto-pstrykaczom", do których i ja się zaliczam.

[the_animal]

Myślę , że wielkie sztuki pływają jeszcze w naszych wodach . Komercjalizm wymusił na większości z nas łowienie na takie same wędki , haczyki , przynęty - nęcenie proszkiem . Kiedyś się łowiło na makaron , ziemniaka czy rosówki - ach gdzie te przynęty
Teraz większość leci do sklepu po paczkę proszku , pudełko pinek i biegiem nad rzekę . Co ma na to wziąść :?: 15 cm - leszczyk max :
_________________
www.carpholic.pl
www.grubyzwierz.pl

[Majus]

[Majus]

Pierwsza rzecz to filtr polaryzacyjny. Ja takiego nie mam i zdjęc ryb w wodzie nie dam rady zrobić. Nawet jeśli je widzę.

[jarekk]

[old_rysiu]

Nie narzekajcie. Są jeszcze duże ryby w naszych wodach. Niedawno słyszałem na targowisku, jak chłopak chwalił się:
- Wujek, wczoraj byłem z tatusiem na rybach. Złowiliśmy lina. Taki był duży, że do butelki się nie zmieśił.

[Jezier]

Rysiu dzięki! Dodałeś mi otuchy, wiesz jak człowieka pocieszyć, bo szczerze powiedziawszy byłem załamany po tym jak przeczytałem post Samary w którym pisze o konieczności szlifowania technik makrofotografii. ;-)

Co do cyklu takich artykułów to pomysł fajny, tylko czy ktoś znajdzie tyle czasu i samozaparcia, żeby w miarę wyczerpująco zagadnienia przedstawić?

[gismo]

Jak dla mnie to ryby w galerii są duże. Przez 16 lat mojej wędkarskiej kariery nie widziałem łącznie nad wodą u wędkarzy tyle dużych ryb, ile jest na jednej stronie galerii, czyli wśród 30 fotek. Setki razy tylko słyszałem nad wodą głosy: „Myślę, że normalny wędkarz nie jest w stanie złowić takiej ryby, jak w gazetach”. A byli to ludzie, którzy stosowali taktyki przeróżne - od tych na drobną rybę, po te węgorzowo-sumowo-szczupakowo-linowo-karpiowe. Są rejony, gdzie naprawdę nie ma nic do złowienia. Gdyby nie Internet, nigdy nie uwierzyłbym, że można złowić coś oprócz drobnicy.
_________________
Konkrety pod wami ryją.

[samara]

[Zenon]

[samara]

[Andrzej228]

Na moje, to duże ryby jeszcze są, a jakie są, to pokazała przyducha. Co prawda na płytkich wodach dużo jej padło (niektóre zbiorniki pewnie wszystko) , ale w wodach o większej głębokości czai się na pewno nie jedna sztuka. Tylko trzeba się do nich odpowiednio dobrać.
_________________
Od 06.01.2009r godz. 14-tej zero zero,
nie zajarałem ani jednego szluga.

[Majus]

Jak pojechałem odwiedzić "mój" stawek to mi szczęka opadła. koło mnie przepłynął szczupak dobrze ponad 80 cm. A opinia jest o tej wodzie że tam już wcale drapieżnika niema.
Takie mądre te rybki się zrobiły!!

komórką też zdjęcia nie da się rady zrobić bo niebo się odbija i nic pod lustrem wody nie widać.

O fotografii piszą na wielu portalach i forach.

[lomstar]

według mnie na wrażenie wielkości ryby największy wpływ ma ogniskowa obiektywu oraz odległość ryby od człowieka (jeśli robi on za "tło)-
im dłuższa ogniskowa tym mniejszy kąt, przez co jest widziany mniejszy obszar za fotografowaną rzeczą ale ów elementy stanowiące tło wydają się większe. A więc gdy robimy zdjęcie rybki na tle głowy przy ogniskowej 50mm [nazwijmy to "zoomem" (wiem co to jest ale tak będzie bardziej zrozumiale)] to wtedy nasz zwierz jest np. od oko do oka czyli sprawia wrażenie małego. więc gdy chcemy wyolbrzymić naszą zdobycz trzymamy ją blisko siebie i i osoba robi zdjęcie z bliska (w lustrzankach można użyć obiektywu szerokokątnego (ok 6mm). Ale zdarza się, że robimy sami zdjecie rybie np na ziemi, na tle malutkich kamyczków będzie wydawała się większa niż jakby stała obok głazu.
To chyba na tyle co mi "na już" przychodzi do głowy na ten temat od strony technicznej. mam nadzieję, że jest to zrozumiałe chodź trochę. ;)
_________________
oto moja fotogaleria: www.lomstar.flog.pl

[Majus]

[Jezier]

Nie bardzo wiem po co ryba na fotografii ma wyglądać na większą niż w rzeczywistości??? Fotografowanie przy krótkich ogniskowych, pomijając wszystkie zniekształcenia, daje dużą głębie ostrości, która przy powiedzmy "portrecie" bywa często zgubna. Zdecydowanie dokładniej trzeba kontrolować wszytko to co się dzieje na drugim planie, by nie mieć niespodzianek typu wyrastający słup energetyczny z głowy foconego delikwenta, czy też nie nadziać się na coś, co będzie stanowiło konkurencję dla pierwszoplanowego obiektu.

[Majus]

[Zenon]

samara napisał

[Jezier]

Zenon, nie sposób się z Tobą nie zgodzić. Cyfrowe plik to tylko materiał wyjściowy, a produktem finalnym zawsze będzie oprawiona i odpowiednio wyeksponowana odbitka. W dobie fotografii cyfrowej i wszędobylskiego internetu, najtrudniej jest oprzeć pokusie popełnia fotografii, a jeśli już została popełniona, to nie opublikowanie jej w internecie :

[samara]

Jak to miło rozmawiać z fachowcami. Czytam Wasze wypowiedzi z prawdziwą przyjemnością.
Oczywiście, że długość ogniskowej ma ogromny wpływ na iluzję wielkości fotografowanego obiektu.
Obiektyw z długą ogniskową ma wąskie i płaskie pole widzenia i odwrotnie, z krótką ogniskową ma szerokie pole widzenia i niestety kształtuje obraz w podobny sposób jak bombka choinkowa, czyli powiększa bliskie obiekty (nosy i ryby) i daje znacznie silniejsze poczucie przestrzenności. Z tego powodu wielu fotografów wyraźnie preferuje obiektyw z krótszą niż standardowa ogniskową. Dzięki temu mają bardziej przestrzenne zdjęcia.
Ale poza właściwościami sprzętu fotograficznego jest jeszcze wiele czynników które wpływają na nasz odbiór komunikatów wizualnych.
Jeden z moich znajomych zrobił dokładna replikę pudełka zapałek. Miało ono około jedną czwartą wielkości oryginału. Wszystkie ryby przy których do zrobienia fotografii układał te zapałki wyglądały na znacznie większe. To było właśnie działanie skali. Czyli okazało się, że na ocenę wielkości danego obiektu na fotografii może mieć wpływ przedmiot którego wielkość dobrze znamy. Takie przedmioty w naszym otoczeniu to krzesła, żarówki, ołówki pióra itp. Tego rodzaju wzajemne wpływy różnych elementów w obrazach fotograficznych i innych najczęściej nazywane są relacjami. Typowym przykładem są relacje wielkości.
Jeżeli na środku czystej kartki papieru postawi się ołówkiem jedną kropkę to okaże się, że ta kropka wizualnie zwiększy wielkość karki. Będzie jakby mówiła ja „ kropka” jestem mała, a całe otoczenie jest duże. Można tą oczywiście jedynie odczuwaną, a nie wymiarami powiększoną wielkość kartki, jakby pomniejszać powiększając kropkę. Nawet do momentu w który okaże się że „kropka” będzie duża, a otoczenie czyli kartka mała, czyli inaczej wypełnienie obrazu wizualnie powiększa elementy fotografowane. Brzmi to trochę skomplikowanie, ale naprawdę jest bardzo proste.
Oczywiście nie piszę tego w celu uczenia kogokolwiek jak oszukiwać. Chciałbym jednak uczulić szczęśliwców którym udało się złowić dużą rybę i jednocześnie autorów fotografii którzy próbują np. zawrzeć w obrazie fotograficznym wiele elementów takich jak oni sami, plus krajobraz, piękna rzeka za nimi, plus sprzęt i wreszcie ich wielkie trofeum, które jakoś w tym wszystkim ginie, gubi swą okazałość, staje się mało znaczące wręcz niepozorne. Oczywiście zawsze można taką rybę na fotografii zmierzyć sobie wiedząc np. o tym, że szerokość dłoni która trzyma rybę ma przeciętnie 9 cm. Wystarczy wiec ta proporcję obliczyć na obrazie rybki pomnożyć przez dziewięć i już wiemy ile cm miała zdobycz. Jest to „broń obosieczna” gdyż w ten sposób można także kogoś przyłapać na mówieniu nieprawdy.

[Majus]

[samara]

[Majus]

[Darek144]

[samara]

Darku 144 Sigmy DP1 nie znam. Ale obiecuję, że spróbuję. Dla niektórych jednak jak na sprzęt noszony w torbie wędkarskiej nawet to może wydawać się za drogie. Używam także D3 i D700, ale nie do katowania sprzętu po wertepach. Wiem, że dobry jest jeszcze któryś z Kodaków zdaje się. O sprzęcie analogowym pisałem jako o alternatywie jakościowej właśnie do D3 lub D700. Jeżeli D700 samo body kosztuje około dziesięciu tysięcy zł, to jest bardzo duża suma dla większości z nas. Dlatego każdy dający podobną jakość odbitek analog jest strasznie tani.
Jednak wierzę w to, że niektóre tanie cyfrowe małpki robią dobre zdjęcia. Tylko jak się dowiedzieć które. Można oczywiście uważnie studiować różne opinie w Internecie, tylko kto ma na to czas i jak sprawdzić rzetelność tych opisów. Może koledzy mieliby coś jeszcze na ten temat do powiedzenia.
Ja sam używam poza analogiem Fuji FinePix F50fd. Robię nim tylko czarno-białe zdjęcia, unikam robienia koloru.
Nie jest on tak dobry jak jego poprzednik F40fd, ale coś tam może. Fotki z niego do domowego archiwum nadają się doskonale, nawet do niektórych publikacji. Jednak przy wyższych czułościach zawsze pojawiają się szumy i automatyczne ustawienie ostrości budzi zastrzeżenia. Ten aparat nie zapisuje rawów, czyli nie obrabianych komputerowo zapisów zdjęć. Mam z niego tylko pliki z rozszerzeniem JPG czyli już obrobione automatycznie.
Przy czułościach powyżej 400 ISO szumy są nie do zaakceptowania. Czyli w miejscach ciemnych i w obszarach przejść tonalnych widoczna jest jakby różnokolorowa morka. Przypomina to brudny puentylizm. Także ostrość jest automatycznie poprawiona, czyli często wokół plam i kształtów pojawia wąska nienaturalna biała linia separująca. Takie zdjęcie nie nadaje się do powiększeń. Są to wady trudne do poprawienia nawet w fotoszopie. W wielu artykułach znanych fotografów czytałem o ich wręcz marzeniach o wygodnej mieszczącej się w kieszeni cyfrówce która robiłaby dobrej jakości zdjęcia. Czekają już na to lata całe, ale żaden producent niczego takiego nie wyprodukował.
Jedyne co można to zgodzić się na mniejsze zło. tylko która z tych cyfrówek jest na tyle dobra, żeby mogła być tym mniejszym złem. Na pewno nie jest to Fuji FinePix F50fd, nie polecam.
Jeżeli chodzi o papierowe zdjęcia to radzę się przyzwyczajać. Nie twierdzę, że taki nośnik informacji jak papier zniknie. myślę jednak że już nie jest w stanie sprostać nośnikom cyfrowym. W jednym zwolennicy cyfry mają rację, jest ona bardzo łatwa. Cóż prostszego niż zrobić cyfrowy zapis np. fotografię, jak łatwo jest ją udoskonalić i lub przeanalizować, jak szybko można uzyskać odbitkę, dowolnej wielkości lub ją powielić, jak łatwo jest ją przesłać nawet na znaczą odległość, jak łatwo ją odebrać bez utraty jakości i dalej stosować do różnych nawet graficznych celów i wreszcie jak łatwo bo prawie automatycznie jest ją archiwizować w prawdziwie profesjonalny sposób. Archiwum prawie nie zajmuje miejsca. Paradoksalnie łatwo ją także bezpowrotnie utracić na przykład podczas awarii twardego dysku, ale i na to są sposoby.
Z gumofilcowym pozdrowieniem
samara

[samara]

Chyba już dość o sprzęcie. Nie tylko on ma wpływ na jakość naszych fotek. Poza tym oczywiste jest, że znakomita większość z nas używa jednak cyfrówek. Mieszczą się w kieszeni, mało ważą i zajmują niewiele miejsca. Zdjęcia łatwo jest archiwizować w domowym komputerze. Przy pomocy tego domowego sprzętu można też je z łatwością obrabiać a nawet drukować na domowej drukarce. Jakość aparatu ma ogromne znaczenie dla wykonania ładnej fotografii, ale nie jest to na pewno jedyny warunek do jej powstania.
Każda fotografia i ta analogowa i ta cyfrowa powstają dzięki światłu. To odbite od przedmiotów fale elektromagnetyczne umożliwiają nam widzenie, a także zanotowanie na materiale światłoczułym lub matrycy cyfrowej obrazu fotograficznego. Światło płynie nie tylko bezpośrednio od swojego źródła do przedmiotu od którego odbijając się trafia do naszego oka. Odbija się także od tzw. „powietrznego zwierciadła” czyli drobnych cząstek stałej materii, pary wodnej zawieszonych w powietrzu itp. Często takie świecenie powietrza widzimy. Miałem kiedyś kilku znajomych operatorów filmowych. Bardzo dziwne było to towarzystwo, nawet trochę dziwaczne. Chętnie nosili amerykańskie kurtki wojskowe. Prawie zawsze się ich w tym widziało. Kiedyś dowiedziałem się skąd ten strój się wziął. Oni po prostu prawie zawsze pracowali w czasie pochmurnych grożących deszczem dni i nosili ubiory przeciwdeszczowe. Nie wiem jak jest teraz, ale wtedy materiał fotoczuły wymagał takich specjalnych warunków oświetleniowych. Silne światło słoneczne powoduje powstanie znacznych różnic jasności miedzy obszarem nim oświetlonym, a tym położonym w cieniu. Prawie nie możliwe jest wtedy ustawienie wartości pośredniej przesłony i czasu naświetlania. dobrych i dla jasnych plam i dla ciemnych. Albo rzeczy położonych na słońcu w obrazie nie widać, albo w cieniach nie ma nic poza czernią. Można powiedzieć, że słoneczko za chmurami będzie sprzyjało naszym zdjęciom, lub, że niekiedy warto przenieść się z fotografowaniem do cienia po drzewo np. gdzie wszystko jest oświetlone równomiernie.
Trzeba też pamiętać, że ogólnie techniki cyfrowe, fotograficzne źle rejestrują biele, czyli także obszary silnie naświetlone lub silnie świecące. Każdy aparat i ten najdroższy i ten najtańszy ma taką cechę. Zdjęcia cyfrowe warto prześwietlać, żeby później w komputerze mieć możliwość osłabienia naświetlenia czerni ( rozjaśnienie czerni) mając także obraz np. jasnych chmur w tzw. „bielach”, a nie tylko jasną „wypaloną” białą plamę.
Mimo, że ustawienia co do warunków naświetlenia zrobi nam automat aparatu warto brać pod uwagę, czy fotografujemy w silnym słońcu, czy w dzień lekko pochmurny.
Niekiedy warto także spojrzeć na wyświetlacz naszego aparaciku, żeby skontrolować, czy w kadrze nie ma czasem naszego cienia, jeżeli słonce mamy za plecami.
Dobrze naświetlony obraz jest znacznie bardziej wyrazisty, z dobrze narysowanym detalem Jak np. źdźbła traw, łuski ryby, drobne gałązki, małe listki itp. Wydaje się być jakby ostrzejszy, bardziej zróżnicowany kolorystycznie, mniej zamazany, no bo to światło tworzy fotografię.
Z gumofilcowym pozdrowieniem
samara