"NIECH ŻYJĄ RYBY"

Janokoniarz · Wysłany: Piš Lis 11, 2011 12:04 pm Temat postu: "NIECH ŻYJĄ RYBY"

Olsztyn, 1966 rok. Heniu to był ktoś - miał trabanta. Jego serdeczny przyjaciel Witek taż "nie od macochy" miał jawę 250. Pracowali w ratuszu.Uwielbiali łowic ryby. To trabantem, to jawą często jeździli, bliżej lub dalej, na wędkowanie.
Mieli po 32 lata. Każdy z nich słyszał, coraz częściej, opinię - "stary kawaler". Wielokrotnie przekonywali się wzajemnie, że żona to kula u nogi, że żonaty to na ryby nie pojedzie, że najlepiej byc kawalerem.
Pewnego wiosennego dnia,w niedzielę, wracali z ryb. Na przystanku PKS zobaczyli z daleka machającą osobę. Henio zatrzymał trabanta. Oniemieli. Jakie oczy, jakie usta, a te loczki, a figurka... Witek wyskoczył z samochodu żeby przejść na tylną kanapę. Obaj zapraszali cudowną dziewczynę do limuzyny.
Zanim dojechali do Olsztyna obaj byli już zakochani w Basi. Była nie tylko piękna, ale nadzwyczaj miła, pogodna i miała w sobie to coś. Po błaganiach zgodziła się na spotkanie z mini, we wtorek, w kawiarni
"Staromiejska". Każdy z nich główkował co by tu zrobić, żaby na spotkanie iść bez kumpla. Niestety przyszli obaj. Basia byla nauczycielką.
Niczego więcej nie dowiedzieli się. Na ich prośby o następne spotkania,
zapisała telefony i oznajmiła, że jak będzie chciała spotkać się z którymś to zadzwoni.
Henio z Witkiem rozstali się w złości. Każdy myślał: "jak on może robic mi takie świństwa, przecież to oczywiste, że wybrała mnie". Dzwoniła to do jednego to drugiego dość regularnie. Spotykała się ze szczęśliwcem w kawiarni lub w kinie i na tym się kończyło. Nie pozwoliła nawet dotknąć się. Między nimi doszło do wojny. Raz o mało nie pobili się.
Nie rozmawiali ze sobą, nie jeździli na ryby.
Po miesiącu każdy z nich oświadczył się Basi. Zwodziła, żartowała. Oni patrzyli w te cudne oczęta z nadzieją.
Pewnego dnia, rano, Henio zastał na swoim biurku nie zaklejoną kopertę. Wyjął zawartośc i czyta: "Barbara Waniek i Artur Kos mają zaszczyt zaprosić na ceremonię ślubną w tutejszym U.S.C. " itd. Był zszokowany. Znał tego Artura - to syn bogatego badylarza z Jarot. Pobiegł do Witka. Ten skamieniały siedział nad otwartą kopertą. Popatrzyli na siebie i wpadli sobie w ramiona.
Po pracy poszli "Pod Żagle". Topili swój smutek, żal i głupotę w alkoholu. Wieczorem, idąc chwiejnym krokiem ul. Pięniężnego, co chwila wykrzykiwali: "Precz z babami!!!" , "Niech żyją ryby!!!".

Monk · Wysłany: Piš Lis 11, 2011 12:09 pm Temat postu:

Takie teksty nie zasługują, aby publikować je w tak ulotnym miejscu, jakim jest forum. usmiech

mario_z · Wysłany: Piš Lis 11, 2011 2:27 pm Temat postu:

... ach te napalone chłopy wink

:

Fajny tekst
_________________
Pozdrawiam
Mariusz
------------------------------------------------------------------
Wszędzie dobrze, ale na rybach najlepiej a spinning to moja druga miłość usmiech

artur · Wysłany: Piš Lis 11, 2011 7:26 pm Temat postu:

JanieOkoniarzu. Proszę "NATENTYCHMIAST" wysłać tekst do redakcji w formie artykułu, albo redakcję poprosić, żeby Przeniosła jako artykuł na stronę główna.