Czwartkowe święto, dzień wolny od pracy – koniecznie trzeba ruszać nad wodę! Zapowiadana piękna pogoda sprawia, że koniecznie trzeba oddać się spinningowaniu. Razem z moim spinningowym Mistrzem – Adamem początkowo myślimy o Biebrzy, lecz ostatecznie lądujemy w malowniczym ujściu Supraśli do Narwi.

Rozkładając sprzęt i słysząc poranne spławy ryb i uderzenia drapieżników już wiemy, że wybraliśmy właściwie.

Składam dwa zestawy - cięższy do 25 g z myślą o szczupaku, drugi - wklejanka do 10 g z przeznaczeniem na klenie i jazie. Do godziny dziewiątej łowimy po kilka ładnych okoni oraz niewielkich szczupaczków. Obławiając jaziową „miejscówkę” słyszę potężne uderzenie bolenia. Nie zastanawiając się długo rzucam jaziowym woblerem w stronę intensywnie żerującej ryby. Uderzenie i ... jest. Ryba schodzi w dół rzeki intensywnie młynkując. Po 3 minutach słabnie, doprowadzam ją metr od ręki i niestety, boleń ok. 50 cm, w ostatnim zrywie ku wolności wygrywa, wypinając się z maluteńkiego wobka. Chwila konsternacji, analizy niepowodzenia i nagle słyszę znów chlupot oraz widzę uciekające w panice uklejki. A więc mamy jeszcze jednego przeciwnika do przechytrzenia. Nie wiem dlaczego nie zmieniłem zestawu na cięższy. Nadal obławiam rejon żerowania jaziowym kijkiem. Zmieniam przynęty, kilka woblerków, obrotówki - totalny brak odzewu. Wreszcie w akcie desperacji zakładam uklejopodobne kopyto z brokatem. Pierwszy rzut i potężne uderzenie wygina kongerowskie Tango w „chińskie osiem”. Ryba odjeżdża ok. 40 metrów w dół rzeki z gwizdem hamulca. Bojąc się o wędzisko amortyzuję całą sytuację nogami, schodząc z kierunkiem nurtu. Uffffff - po 10 minutach szaleństwa i odjazdów zeszła w końcu z nurtu na spokojną wodę.

Pomny doświadczeń z poprzednią rybą pozwalam się jej wyszaleć. Po chwili podbieram ją chwytem za kark i odkładam na wysoką burtę. Mierzenie - 71 cm.

Radzio