Po przeczytaniu artykułu na WCWI puściłem linka do kolegi. Oczywiście reakcja jego była szybka – jedziemy. No to jedziemy - pomyślałem, ale trzeba mieć uklejki, bo bez tego będzie kiepsko.

Został niecały tydzień do wyjazdu, więc czym prędzej udałem się nad wodę połowic tą szlachetną przynętę.

Jeden wypad nad wodę okazał się totalnym fiaskiem. W końcu padł wybór na jezioro Lisówki pod Poznaniem i tam trafiłem to, co chciałem.

Połowiłem znakomite uklejki, które zamroziłem by przechować na wyjazd do Domaniowa. W pośpiechu zapomniałem zamoczyć je w rozdrobnionych ogórkach, ale cóż - dwa razy ich mrozić nie można. Pozostały takie jak je złowiłem. Pomyślałem,że jak mają brać to na takie też będą.

Już 03.10 wyjechaniu z Olkiem do Warszawy, by tam wymienić nasz samochód na busa, który będzie służył również za nocleg. Na drugi dzień wczesna pobudka i szykowanie wędzisk do połowu sandacza z gruntu. Jako, że kolega Jurek i Olek nigdy w ten sposób nie wędkowali, więc przyszło mi szykować wszystkim po kolei. Wędki naszykowane, więc czas na pozostałe rzeczy i pakowanie się do busa. Po załadowaniu jedziemy cali szczęśliwi w kierunku Domaniowa.

Przed przybyciem kilka telefonów do Blanka jak podjechać, bo my już jedziemy. Dotarliśmy bez problemów. Podjeżdżamy nad wodę i dylemat, gdzie stanąć? Wysiadam i idę pieszo na zwiad. Docieram do ciekawego miejsca, jednak stoi kogoś bus. Zerkam, a stanowisko puste, więc widząc, że nikt nie łowi z brzegu, lecz stoi na łódce -decydujemy się rozbić obozowisko. Pakujemy się busem i zabieramy do rozkładania całego majdanu.

Taurus