- Wakacyjne łowisko - jezioro Tałty

Jak co roku w wakacje moje plany dotyczą Mazur, a dokładniej okolic Mikołajek. Tradycyjnie odwiedzam miejscowość Stare Sady nad j.Tałty, by tam łowić piękne okonie, wzdręgi, płocie, leszcze i szczupaczki.

Z całodniowym łowieniem nie mam problemu, ponieważ mieszkam na ogrodzonej, przyległej do jeziora posesji. Mam własny pomost, z którego zarzucam gruntóweczki i łódkę wypożyczoną od znajomego.

Brzegi jeziora są na ogół strome i pagórkowate. Jedynie część wschodnia jest płaska i miejscami podmokła. Litoral w niektórych miejscach ciągnie się na odległość 30-40 metrów od brzegu. Ale w niektórych częściach jeziora jego stok opada 2 metry od brzegu. Największa głębia ma około 51 m.
Woda w jeziorze ma III klasę czystości (1992 rok). Brzeg jeziora porasta trzcina i gdzie niegdzie sit pospolity. Pod wodą zaś rośnie przeważnie moczarka kanadyjska, rogatek lub rdest. Od czasu do czasu jedynie da się zauważyć poletko grzybienia białego lub grążela żółtego.

Ichtiofauna jest bardzo zróżnicowana. Występują tam ryby plosa takie jak sieja i sielawa, a także ryby płytkich łowisk czyli liny i wzdręgi. Z pozostałych ryb mogę wymienić: szczupaka, sandacza, okonia, miętusa, suma, tołpygę, leszcza, krąpia, płoć, ukleję, jazgarza i kiełbia.

Łowienie na Tałtach to prawdziwa loteria. Trzeba wybrać dobre miejsce, wygruntować, zanęcić i pilnować jak oka w głowie. Z mojego pomostu mam tylko płytkie, wolne od glonów (latem porastają płycizny) miejsce. Ale nie narzekam, ponieważ łowienie tam to sama frajda. Biorą tam płocie, krąpie, okonie i wzdręgi, ale w takich ilościach, że rekompensują brak okazów i skwar lejący się z nieba. Ryby spokojnego żeru łowię na spławiczek z białym robakiem na haku. Okonie zaś na spinning lub z gruntu na czerwonego robaczka.

Dalej od pomostu, w głąb jeziora królują większe płocie, okonie, krąpie i ukleje. Od czasu do czasu zdarza się leszcz, ale niezmiernie rzadko. Ryby z „dalszych” okolic dosięgam gruntówką z ciężarkiem 20 gramowym. Przynętą jak zawsze są robaki albo od czasu do czasu chleb.

Trzecim „rodzajem” ryb są te, których nie można dosięgnąć z brzegu, a tylko i wyłącznie z łodzi. Są oczywiście wyjątki od reguły, ale niezmiernie rzadko. Do takich ryb należą: szczupak, sandacz, duży leszcz, duży okoń. Reszta ryb jest niezmiernie rzadko poławiana lub wcale i nie ma sensu ich opisywać.

Szczupak jest najczęstszą zdobyczą łowioną z łodzi przez spinningistów i „żywczarzy”. Najpewniejszymi łowiskami tej ryby jest stok litoralu (te bardziej strome), okolice wszelakich portów, łąki podwodne, pojedyncze pola rdestów i pas trzcinowisk. Skuteczne są wirówki Effzet 5 i Meppsy, duże gumy Manns’a i blachy wahadłowe Mors 3, Alga 2 i Gnom 2.
Z prowadzeniem należy pokombinować np. lekko z opadu, piłowanie toni itp.

Kolejną spinningową rybą jest sandacz. Nie ma problemów z jego lokalizacją - wiadomo gdzie stoi. Trzeba szukać twardych spadów lub blatów. Przynętą numer jeden jest Effzet 5 koloru srebrnego lub klasyk, kopyto lub ripper. Z prowadzeniem też nikogo nie muszę pouczać.

Okoń - ostatnia spinningowa ryba warta uwagi i poświęcenia jej kilku słów. Pisałem na początku o łowieniu tych ryb z brzegu. Będą to jednak małe sztuki, nie przekraczające 15 cm. Na prawdziwe okazy trzeba wypłynąć w jezioro. Na jeziorze szukamy za pomocą echosondy lub dobrej mapy batymetrycznej górek, garbów i innych tego typu nierówności. Łowimy na obrotówki i woblery czyli okoniowe killery.
Z pomostów też można ładnego garbusa drapnąć, ale jedno kryterium musi być spełnione - głębokość musi przekraczać 2 metry albo nici z ładnego połowu.

Z połowami białej ryby nie ma żadnego problemu. Leszcze łowione są na gruntówki z czerwonymi na haku. Węgorze poławiane są z łodzi, jak i z pomostów ośrodków i stanic na czerwone robaki lub martwe rybki. Inne zaś ryby nie odbiegają od przyjętych norm.

Zima to czas połowów siei i okoni na blaszki i mormyszki. Łowienie okoni nie przysparza wielkiej trudności. Rzecz w tym, aby je znaleźć. Z sieją jest podobnie, aczkolwiek trzeba ją szukać na największych głębinach za pomocą „oblanki”. Łowienie z „marszu” to najlepsza metoda na sieję i na mróz, który potrafi dokuczyć.

Jezioro Tałty jest duże i jeszcze dużo jest w nim do odkrycia. Polecam to jezioro na lato. Piękne widoki mamy zagwarantowane, tak samo jak obfity wieczorny połów z pomostu.

Nie polecam Tałt wędkarzom, którzy chcą zaznać spokoju. Duża liczba żaglówek i hałas może zdenerwować naprawdę cierpliwego człowieka.
Warto jednak, chociaż raz odwiedzić to jezioro, choćby tylko dla pięknych zachodów słońca...

Salmo_Salar