Podmokłe łąki i olsy, turzycowiska i wydmowe bory są idealnym siedliskiem dla łosia. Jest on, mimo swej wagi, doskonale przystosowany do takich warunków. Długie nogi i szerokie kopyta sprawiają że nie grzęźnie on w błocie. Potrafi świetnie pływać i nurkować (nawet na głębokość 5-6 m i pozostawać pod wodą ponad 1 min.) w poszukiwaniu smacznych roślin wodnych. Wydłużony pysk pozwala mu sięgać po najbardziej niedostępne gałęzie brzóz i wierzb. Ponadto w jego menu znajdują się liście, kora, miękkie drewno, roślinność wodna i łąkowa, grzyby, igły drzew szpilkowych (głównie sosny); łosie żerują czasem na polach uprawnych. Na żer wychodzą późnym wieczorem i wcześnie rano, lecz można je spotkać także w dzień.

fot. http://kajk.mitsoft.com.pl

Znanych jest 7 podgatunków łosia, z których największy zamieszkuje Alaskę (Alces alces gigas). Inny podgatunek, łoś kaukaski (Alces alces caucasicus), został doszczętnie wytępiony. Długość ciała łosia waha się w granicach 240 - 310 cm, ogona - do 10 cm, wysokość w kłębie - od 180 do 235 cm, ciężar ciała – od 300 do 650 kilogramów. Łoś żyje około 25 lat. Samica, tzw. klępa lub łosza, osiąga mniejsze rozmiary niż samiec. Poroże u dorosłych samców ma kształt łopatowy (tzw. łopatacz) lub rozgałęziony (badylarz) i posiada liczne wyrostki.

fot. Sazan

Oczy niewielkie, pysk silnie wydłużony, szeroki, kłąb wyraźny, zaznaczony niewielkim garbem – to łosiowy rysopis. Ubarwienie sierści brunatne, zimą z szarym odcieniem. Tryb życia dzienny, chociaż łoś żeruje także o zmierzchu i nocą. Porusza się z prędkością dochodzącą do 50 km/godz. Posiada doskonale rozwinięty zmysł słuchu i węchu. Odbywa dalekie wędrówki, m.in. podczas powodzi lub plag owadów.

fot. http://kajk.mitsoft.com.pl

Samce z reguły samotnicy, zwane bykami, są ozdobione przepięknym porożem w postaci badyli (jak u jelenia), lub o wiele rzadziej efektowniejszymi i większych łopatami. Na wrzesień przypada okres bukowiska (rui), na którym samce "stękając" próbują przekonać do siebie samice (podobnie jak na rykowisku jelenia). Ciąża łoszy trwa 242 - 264 dni, po czym w maju samica rodzi od jednego do dwóch młodych (łoszaków), które często pozostają z matką do drugiego roku życia. Łoszaki początkowo są maleńkie (ważą tylko od 6 do 16 kg), szczególnie gdy staną przy rodzicach. A stają na nogi bardzo szybko - zazwyczaj w tym samym dniu, w którym przyszły na świat. Ssą dzielnie pokarm od mamy, jedzą różne rośliny i już po sześciu miesiącach ich waga może wynieść ponad 100 kg.

fot. http://kajk.mitsoft.com.pl

Na okres zimy łosie zbierają się w stada i opuszczają bagna chroniąc w lasach sosnowych, gdzie ich podstawowym pożywieniem są igły i kora sosen. Łosie spełniają bardzo ważną rolę dla bagien ponieważ niszczą zarośla, które przyczyniają się do zamierania bagien i torfowisk.

fot. Sazan

Z wyglądu te dziwaczne zwierzęta przypominają krzyżówkę jelenia z koniem. Ale z koniem mają niewiele wspólnego. Natomiast z jeleniem dość dużo, bo należą razem do jednej rodziny - jeleniowatych, której łoś jest największym przedstawicielem żyjącym w naszym kraju. Po wojnie w Polsce żyło bardzo mało łosi. Był to gatunek, który omal nie wyginął, ale dzięki ochronie dziś jest ich u nas około 2 tys. Najłatwiej można je spotkać na północnym wschodzie kraju. Największą ich ostoją jest Biebrzański Park Narodowy, lecz i w Kampinoskim Parku Narodowym ich nie brakuje. Znane są ich wycieczki na pogranicze aglomeracji warszawskiej. W Polsce łoś jest zwierzęciem łownym z okresem ochronnym.

Docio