Jak sie spomna moje lata za łebka, to aż płaczki mi wychodzom. To były czasy. Chocioż niy było u nos wielkich jezior ani czystych rzek, było kupa bajorek i stawikow wele hołd. Tam kaj była gruba, teryn siadoł i zalywała go woda. Skond tam były ryby - ino pieron wiedzioł. Godali, że kaczki ikra przenoszom i bestoż tela ryb było wszyndzie.

Chytali my przeważnie karachy. Ta ryba była nojbardzij w zocy. Niy były wielkie, ale do łoctu akuratne. Robiło sie z nich tyż kotlety mielone. Trza było ich mieć jednak sporo.

Miyszkali my we wielkim familoku. Synkow było łod pierona, dziołchow tyż niy brakowało, ale łone na ryby niy łaziły. Wyndek my niy mieli. Kijok z łorzecha, trocha yngesu, hok ze szpyndlika i łołow z kabla rozczaskany coby sie dobrze zwijoł. Glizdy z tego hoka nom spadały, ale jak sie dobrze przeszyło, jakoś do branio niy zdonżyli uciyc.

Nojlepsze były gnojoki. Tych wtynczos niy brakowało. Wszyndzie chowali króliki i barany. Gnojok był przy kożdyj chałupie. Nojlepsze jednak były u Wyrobka. Łon tyż mioł w zegrodce pultoki. Ze skrzydeł trza było wyrwać pióro na frupek. Ziga niy boł się pultokow i wskakiwoł do zegrodki. Chytoł pultoka i zanim Wyrobek się kapnoł, już uciyk z pórkami. Brali my na frupek ta ciynko czyńść. Niy trza było dować za dużo łołowiu. Ta tyż czynść była piyknie prosto. Po łobciynciu w środku pióra była tako watka. Do nij mogli my wkryncić koncek szisdrota zakończonego kółeczkiym. Frupek taki montowało sie bardzo pryndko. Bez te kółeczko przeciongało się pyntelka yngesu na tyj wysokości co trza było chytać. Bez ta pyntelka przełożyło sie frupek i zaciongało. Już był na miejscu.

Wtynczas neca na ryby my niy mieli. Stykło ino na hołdzie szisdrota poszukać. Na to nadziywali my chycone karachy. Piyrszy był przeciongany przez pysk i skrzela. Trza było koniec dobrze zakryncić. Nastympne już ino przez pysk. Przelatywały po szisdrocie i zatrzimywały na tyj zwionzanyj. Robił się taki gruby łańcuszek z karachow.

Na staw za hołdom mieli my jakiś kilometer. Mie łojciec niy pozwoloł tam łazić. Plac przed familokiem był wielki i łon i tak niy wiedzioł kaj my lotomy. Na wieczor jednak mama wołała nos do dom. Czynsto jednak bezskutecznie. Przeca jak my uciykli na ryby, mamy my niy słyszeli.

Karachy tak porzondnie zaczynały brać przed wieczorym. Trza by lecieć do dom, a tu bierom jak wsciekłe. Jeszcze jedna, jeszcze jedna i już frupka niy widać. Do dom dolecieli my jak było już całkim cima. Niy miołech pojyncio, skond tata wiedzioł, że jo był na rybach. Boł się, że sie tam kiedy potopiymy i do porzondku zloł mi dupa pasym. Na drugi dziyń, chopcy zaś szli na ryby. Niy wytrzymywoł ech tego i tyż z nimi za hołdy. Dycki obiecywoł ech, co przijda przed wieczorym. Dycki tyż dupa pasym zlono była.

Ryb do dom jo niy broł. Wszystkie broł Janek. Łon był starszy i na ryby mog chodzić. Mama Janka karachy robiła w occie w krałzach. Stykło ino czimać je pora dni i już łości niy było. Przinosił nom takie krałzy na plac. Do dzisioj jeszcze mom tyn smak w gymbie.

Nojwiynkszo zaraza przi chytaniu, to były rusy. Jak łone sie zwiedziały kaj glizda w wodzie, zaroz nom brały. Myśleli my, że rusy som trujonce i wyciepywali my je w krzoki. Były doś wielkie jak na te ryby, bo miały wele piytnoście cyntow. Jak rusy niy łodchodziły trza było zmiynic miejsce.
Jak się chytało karachy i rusy w nastympnym łodcinku.

Old_rysiu

Słownik:
rusy - kiełbie
gruba - kopalnia
w zocy - pożądana
familok - dom wielorodzinny
ynges - żyłka
szpyndlik - szpilka
zegrodka - tutaj ogrodzony placyk
pultok - indyk
frupek - spławik
szisdrot - drut strzałowy (momentka)
dycki - zawsze, codziennie
krałza - słój