Zanim my na te kapry poszli, trza było naszykować wszystki klamory ku tym kijom. Na bele jakij rozkrace my takich wyndek niy chcieli czimać. Janek i Hajnu¶ - łoni byli nojstarsi, zrobili w chlywku te rozkraki z drotu. Izolyrbandym połowijali szpica, coby niy czaskała wyndka po yngesie.
Wtynczos był izolyrband ze szmaty, jakim¶ czornym ¶wiństwym nasmarowany. Jak już tyn izolyrband był nawiniynty na te rozkraki, cza je było do monki wsadzić, co by wyndki sie niy marasiły. Na takij rozkrace, wyndka niy kiołzdała sie.
Na Tamie chytali kapry z dna. Cza było daleko wciepać. Pomogoł w tym bymbynek. To cza było umieć. Moj łojciec chytoł na bymbynki i tela razy miołech go w rynce, że już poradziłech nim ciepać.
Prziszoł wreszcie dziyń pogromu. Tela my sie o tym nagodali, że wszystki synki z familoka idom na ryby. Jak był u nos pan Ryba, to godali ło kaprach. Padoł łojcu, że na Tamie cza chytać na skorka chleba. Ino jom przed wciepniyńciym zatonkać do gorzołki. Łojciec ¶mioł sie z tego, ale jo widzioł, co pan Ryba mioł recht.
Wzionech mało krałza i ze szranku łodloł ech gorzoły. Coby mama i łojciec niy poznali, dolołech tam wody. Wzion ech sznita chleba i idymy. Janek nazbiyroł rosowow do krałzy. Cało banda ruszyła na Tama. Trocha my sie boli chytać na takie kije, bo karty my niy mieli. Modlili my sie o drodze, coby ino pan Ryba tam kaj był. Łon nom pozwoli chytać. Wele boiska już było widać Tama. Na zatoce, co zawsze my siedzieli, niy było nikogo. Wele drogi łod staryj koloniji siedzom. Widza, co tam pan Ryba z kim¶ godo.
- Chopcy, poczekejcie sam przi kijach. My z Jankiym polecymy sie spytać, czy mogymy sam kapry chytać! - tak ech pedzioł i z Jankiym do pana Ryby lecymy.
Niy musieli my sie za wiela prosić. Zakozoł nom ino do wody włazić. Tam kaj my chytali - na zatoce było do¶ć daleko łod nich. Ale widać ich było. Łoni tyż nos widzieli i do wody my niy włazili. Zaczyli my rychtować nasze kije. Rozkraki fajnie powciskali do zola, położyli my na trowie wele tych rozkraków hadra. Na hok założył ech skórka chleba, Janek rosówa. Zanim ech wyciep, zatonkoł do gorzoły ta skórka.
Z bymbynka cza było umieć wciepywać. Nojprzód cza na hadra wyciongnońć tela yngesu na wiela chciało sie wciepać. Potym, cza było nazod tyn ynges poukłodac na tyj hadrze w piykne kółka, coby ynges uciekoł po kolei i niy chycił żodnyj trowki. Jak za mało sie wyciongnyło yngesu, to potym strasznie szarpło i futer łodbiło bliżyj brzegu. Jak za dużo, to ynges Ľle sie ukłodało i potym mog sie poplontać. My byli już szpece łod wciepowanio. Po zaciepaniu, wyciongało sie trocha luzu z bymbynka i z boku kija na zolu, zakłodało o trowa, coby ynges był trocha naszpanowany. Jak kaper zabroł, wyrwoł tyn ynges z trowy i uciekoł. Wtynczos cza bylo chycić kij i zaciońć. Cołkim to było proste i po wciepaniu zestawów, ino trza było czekać. Siedzieli my na kocyku i paczeli na tyn ynges wyciongniony na trowie.
Jako¶ nic niy brało. Na drugij stronie tyż nic niy chytali, bo siedzieli cołki czas na stołeczkach skłodanych. Już po pół godzinie Janek niy wyczimoł i poszoł popaczeć dalij co się dzieje na wodzie. Nom kozoł pilnować kije i ich niy ruszać.
- Jak kaper weĽnie to ryczcie na mie - tak pedzioł i poszoł.
Chwila my czekali, ale do gowy nom psziszoł pomysł.
- Zrobiymy Jankowi kawał - pedzioł Hajnu¶.
- Jaki? - byli my ciekawi, co łon wymy¶loł.
- Zawinymy mu tyn luz na bymbynek i jak łon pszijdzie to bydzie my¶loł, że mu kaper zabroł. Zaciongnie z całyj siły a my się wtedy zacznymy chichrać.
Tak my zrobili. Skasowali my mu luzy, trocha psziszanowali ynges i czekomy kiedy pszijdzie. Dugo my niy czekali. Widzymy jak Janek idzie ku nom. My niby nic, godomy o piedrołkach i wcale na kijki niy patrzymy. Janek zejrzoł, że niy mo luzu. Podlecioł do kija i się pyto.
- Niy widzieli¶cie, że luzu niy ma?
My udowomy zdziwionych i ryczymy: - Zacinej!
Janek skoczył do kija i z całyj siły zacion.
Już my się chcieli zaczonć ¶mioć, jak widzymy, że kij mu się ugion jak łuk. Janek zaczoł ryczeć: - Siedzi! My trocha zdziwiyni, ale spokopili my, co na pewno mo jaki¶ zaczep. Jeszcze bardzij my Janka zdopingowali do holu ryby.
- Kurde, ale byk! - zaczynomy wrzeszczeć.
Na drugim brzegu poruszynie. Już zaczynajom ku nom lecieć wszyscy. Zabawa zaczyno się rozkryncać. Pomysł Hajnusia zaczyno być na skala całyj Tamy. Jak Janek nie łoderwie się z zaczepu, bydzie kupa ¶miychu jak sam pszilecom. Janek czimie kij naprynżony i terozki widza, że to niy zaczep, ino rychtik jako¶ ryba idzie pomału na bok. Aż mi krew łodeszła z gowy. Widza, że Hajnu¶, Ziga i Mary¶ tyż som fest zdziwiyni. Ryba pomału popuszczo a wyndkorze już zdonżyli pszilecieć. Janek pomału nawijo na bymbynek ynges. Ryba coroz bliżyj. Pod brzegiym już słyszymy jak ryczom:
- Kaper!
WleĽli do wody i rynkami na brzeg go wyciongnyli. Terozki wszyscy my mogli łobejrzeć tako wielko ryba. Niy był to żodyn gigant, ale na tamte czasy kawoł miynsa. Wyndkorze połoglondali nasze kije i padali, że takich piyknych wyndek niy widzieli. My kapra niy¶li w rynkach na zmiana. Kożdy chcioł go chwila poniy¶ć. Całom drogom wszyscy go podziwiali i niy wierzyli, że to Janek go chycił. Nigdy my się mu niy psziznali, że chcieli my mu zrobić kawał. Jak to się stało, że Janek go zacion, do dzisioj niy wiym.
Słownik:
kiołzdała się - ¶lizgała się
zatonkać do gorzołki - zamoczyć w wódce
mioł recht - mówił prawdę
rozkraki - podpórki
do zola - w ziemię
hadra - szmata (kawałek materiału)
futer - przynęta
spokopili - zorientowali się
Old_rysiu
