Drach
Data: 28-04-2004 o godz. 07:00:00
Temat: Bajania i gawędy


Tekst wznowiony i poprawiony

Kaj tyż za łebka na jesiyń niy puszczało sie dracha. Terozki w kożdyj prawie szporthali możno go kupić. My zaś musieli je sami robić...



Było to cztyrdziści czi lata tymu nazod. Piykny wrzesiyń. U Antka na placu była szopa. Tam my dracha robili. Łojciec z gruby ze stolarni przinios nom fajne sztachetki. Szisdrotym łonczyli my sztelong - był bardzij mocny - i łowijali szarym papiorym. Trza było jeszcze pomalować łoczy i gymba, a dziołchy plytły wielki łogon z papiorkow. Sznora zaś, montowoł nom łojciec Antka - łon sie na tym znoł. Puszczali my go wele Tamy, bo tam z jednyj strony woda, a z drugij pańskie pola. Tam był najwiynkszy wiater.

Na Tamie były dwa wciyncia wody - nazywali my to rymizy. Było tam płytko wele brzegu i kupa szlomu - ale dalyj na meter i głymbij. Drach gotowy, wysuszony, dziołchy za szkoły już tyż były pod familokiym - idymy puszczać go.

- Richat, ty niesiesz go do Tamy a jo nazod - pado Antek.
- Bele sie niy rozczaśnie, bo bydziesz mioł co do pieca wsadzić - ze strachym o dracha godom Antkowi.
- Niy boj sie momy przeca już wprawa.
- Pamiyntosz ta wyprawa z tym małym zielonym, co na drotach zostoł?
- Zostoł, boch pod szłapy patrzoł jakech lecioł przed nim, ale wele Tamy drotow niy ma. Bydziesz widzioł jak sie w gora załonaczy, beleby sznora niy pynkła.
- Niy pynknie, ale jo pynkna, jak ty nim w zol szczelisz.
- Ino sie niy boj.

Za Tamom droga z hasio. Antek rozfechtowoł sie na hasiowie i drach rychtik poszoł piyknie do gory. Wele rymizy my już niy musieli tyrać. Drach som zaczoł sie łonaczyc coroz wyżyj. Rade my wszyscy byli, ludziska z familoków zza Tamy bez łokna podziwiali.

Naroz drach kiwnoł sie na bok. Jeszcze kapka wisi w lufcie i pikiym leci w doł - prosto w rymiza. Antek gibko sznur zbiyro jeszcze podlatuje coby go dźwignonć, ale łon jak do wody w remiza walnie!!! Łod razu dwie fontanny wody prasły. Jedna łod dracha, a drugo ku naszymu zdziwiyniu lod szczuki co sie wystraszoł i na płytkim brzegu wylondowoł.

Niy wiedziołech na co mom paczeć - czy na dracha, czy na leżonco na płyciźnie szczuka. Antek w tyj samyj sekundzie co jo skoczoł do wody i jak jo, do połowy w szlom sie wbił. Terozki my sie kapli, co razym z nim w pułapce my sie znodli. Szczuka leży spokojnie - chyba zdziwiono kaj wylondowała, my zdziwiyni co łon taki spokony, ale tyż my sie ruszać niy mogli.

Był blisko. Antek go rynkom chcioł chycić i wyciepnonć na brzeg. Jak go dotknył, to szczuka sie łobudziła. Woda ze szlomym sie zmiyszała w wielko fontanna - już nic my na łoczy niy widzieli, ino czuli jak łogonym nos po pyskach piere. Wiela to trwało niy wiym. Jak my już wyglondali jak Najgry, łon sie uspokoił. Cołki czorny leżol wele nos. Stary Karlik zdonżył z familoków ku nom przilecieć, bo widzioł jak my do wody wpadli. Zaczon nos wyciongać z tego szlomu. Nojprzod mie a potym Antka... Potym pedzioł:

- Szczuka wciepnymy nazod do wody, bo jak fater wasz sie dowiy, że za nim do szlomu eście skoczyli, to wos pozabijo!

Baba łod Karlika nos wykompała i uprała ciuchy. Pod żylazkiym nom je wysuszyła i dopiyro na wieczór my do dom poszli. Łojciec nigdy się niy dowiedzioł ło tym. Mono i Karlik abo Karlikowa z nim godali, ale łon nom nic niy pedzoł. Zaś babie łod Karlika my sie z daleka kłaniali.

Słownik:

Drach – latawiec
Szisdrot – drut strzałowy
Sztelong - ramki latawca
Pado Antek – powiedział Antek
Na drotach zostoł – zawisł na przewodach linii elektrycznej
Szłapy – nogi
Załonaczy – wyraz nieprzetłumaczalny i pasuje do wszystkiego, rodzaj czasownika uniwersalnego
W zol szczeli – przewróci się
Droga z hasio - droga usypana z żużla

Old_rysiu







Artykuł jest z
www.pogawedki.wedkarskie.pl

Adres tego artykułu to:
www.pogawedki.wedkarskie.pl/modules.php?name=News&file=article&sid=833